Ik had mijn vader al geschreven dat hij een regenjas moest meenemen en zijn sigaartjes, want die waren daar schrikbarend duur, en dat een stuk of twintig verweerde mannen in een pub prachtig voor ons oude Keltische ballades hadden gezongen en gedichten van Yeats hadden voorgedragen. Sinds Vrouwe Emers grote strijd van Yeats en De wrekende God van Lord Dunsany (zie 1922 en 1921), beiden Ierse mystieke schrijvers, voelde hij zich aangetrokken tot die cultuur, maar hij was nog nooit in Ierland geweest. De mensen en het landschap moesten iets van die ruige eenvoud hebben, die hem ook in Eenigenburg aantrok. Ik had ook geschreven dat het er fijn schilderen en vissen was, dus hij had er zin in.

 

schilder_t280

Borris, olieverf, collectie en foto SvD

 

Toen hij met mijn moeder de vliegtuigtrap afkwam in Shannon Airport, vond hij het weer maar zo zo, maar mijn vrouw en ik dankten God dat het voor de eerste keer in weken droog was. We rijden met zijn vieren van Shannon in het westen via Limerick dwars door Ierland naar het oosten  en logeren onderweg in het stadje Borris, waar hij het groene heuvellandschap schildert.

 

schilder_t281

De haven van Arklow, olieverf, collectie en foto SvD

 

Vandaar gaan we naar Arklow aan de oostkust, een haven- en vissersplaats aan de monding van de rivier Avoca. We logeren in een kasteel, waar de adellijke eigenaresse een bed & breakfast runt om uit de kosten te komen. De enorme hal is behangen met portretten van haar adellijke voorvaders, die vanaf de middeleeuwen gelieerd waren aan koningshuizen. Alsof ze gisteren vertrokken zijn, staan hun spullen nog onberoerd in de eetzaal en onze slaapkamers.

 

schilder_t282

Vissersboten in Arklow, olieverf, collectie en foto SvD

 

Mijn vader geniet van het schilderen, het vissen en het verblijf op het landgoed. Aan niets is te merken dat hij dan al zwaar ziek is. De drie havengezichten in Arklow zijn zijn laatste schilderijen.

 

schilder_t283

Vissersboten in Arklow, olieverf, collectie en foto SvD

 

Helaas begint opnieuw te gieten. Na een week onafgebroken regen besluiten we in een restaurant om maar weer naar huis te gaan. Om het te bezegelen laat mijn moeder een fles wijn aanrukken. Du moment dat de ober de kurk eruit trekt wordt het droog.

 

  Terug