Op instigatie van de kunstcriticus Hans Redeker, die de tentoonstelling ook opent (2 april 1970), exposeren mijn vader en ik (SvD) samen in De 3 Hendricken, een galerie die bestaat uit drie panden van die naam aan de Bloemgracht in Amsterdam. Het is mijn eerste tentoonstelling en de laatste van mijn vader bij zijn leven. Hij toont daar o.a. een paar schilderijen uit Enkhuizen en Hoorn.

Mijn vader, zoals altijd met een sigaartje in zijn mond, schildert de oude haven in Enkhuizen, collectie SvD.

Enkhuizen, olieverf, foto en collectie SvD

In Hoorn schilderen we samen met Kees Verwey. Ik maakt een braaf dingetje met een dromerig bootje tegen de pakhuizen aan de Bierkade, dat ook te zien is op het schilderij van mijn vader hieronder. Misschien doe ik Verwey denken aan zijn eigen begintijd. Hij komt ongemerkt achter me kwam staan, pakt het van mijn veldezel, zegt tegen me "Niks meer aan doen, zo is het goed" en betaalt me ter plekke 100 piek. "Veel te weinig", vindt mijn vader, maar ik ben er blij mee.

Hoorn, olieverf, foto en collectie SvD

Verder exposeert hij stillevens en landschappen die ook op eerdere tentoonstellingen hingen. Daarom laat ik hieronder ander werk uit zijn laatste jaren zien.

Zelfportret, olieverf, foto en collectie SvD

Hij zei op zijn 75ste bij zijn afscheid van het toneel: Ik ga straks proberen om koppen te schilderen, een karakter gestalte te geven. Op zijn 80ste! nam hij daarvoor les op de Rijksacademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam. Op dit Zelfportret is hij 76 en een man die het leven nog steeds wil aanvallen. Hij schildert mij ook in zijn atelier in Eenigenburg, een beetje zoals De kaartspelers van Cezanne:

Sjeng van Dalsum, foto en collectie SvD

Agnes, foto en collectie SvD

Agnes is mijn toenmalige vrouw. Mijn vader schildert haar in het huisje op 't Hoog in Eenigenburg, dat als zijn gastenverblijf dient. Er zit nog een tweepersoons bedstee in voor mensen die in de 17de eeuw ongeveer een meter zestig waren. Ze moesten de donkergroene plank rechts weghalen om er in te gaan en terugschuiven om er niet uit te vallen.

Vaasje met bloemen, foto en collectie SvD

Hij schildert hetzelfde interieur ook met een vaas met bloemen. In zijn eigen huiskamer maakt hij een stilleven met een schemerlamp, parelmoer van kleur en een van zijn mooiste:

Stilleven met schemerlamp, foto en collectie SvD

Het paardje boetseerde ik van was in mijn jonge jaren. Het scheepsmodelletje is van de gepensioneerde zeeman Bertus van Schooneveld, zijn buurman op 't Hoog. Naast de lamp van wit melkglas, oorspronkelijk een olielamp, staat een vaas met tulpen en een bloeiende azalea. Het geheel staat op een oud ladekastje in zijn huiskamer.

Ten slotte nog twee dingen van mezelf, waar mijn vader op staat. Ik maakte ze kort na deze tentoonstelling.

Mijn vader met Agnes op een zomeravond, Sjeng van Dalsum, olieverf op papier. Particulier bezit en foto Broekhuizen.

Ze zitten 's avonds laat te praten in zijn tuin in Eenigenburg bij het licht dat uit de huiskamer schijnt. Ik maakte deze snelle schets in de tuin bij het licht van een kaars, waardoor ik maar net kon zien wat ik schilderde.

Mijn vader schildert buiten, Sjeng van Dalsum, olieverf op papier, collectie SvD

Ook een snelle olieverfschets in de zomer. Als de mussen van het dak vallen en iedereen aan het strand ligt te bakken, zit hij uren lang geheel gekleed de duinen en de zee, waar hij nooit ingaat, of een of ander bloedheet mediterraan landschap te schilderen met een natte lap onder zijn strooien hoed. Hier zit hij met espadrilles, die we hem opgedrongen hebben, in de Provence, waar we samen schilderden.