Van Dalsum verhuist naar de Prins Bisschopsingel 51 in Maastricht. Op zijn schilderij links het riviertje De Jeker, dat de Prins Bisschopsingel kruist (collectie en foto SvD). Do van Dalsum volgt hem wat later. Ze schrijft haar moeder: We zijn nu in Maastricht. Ik heb zonder Dal moeten verhuizen en met het kind begrijp je dat dat een hele bedoening is. Maar we zijn er en als de uit en inschrijverij lukt (wat niet eenvoudig is) dan hopen we hier een nieuw rustpunt te vinden.
Maar het wordt verre van rustig. Januari 1944 heeft Van Dalsum het zo druk met voordrachten, dat men hem meer dan een maand van tevoren moet boeken. Later vertelt hij lachend: ik heb nooit zoveel kloosters gezien als de laatste jaren. Ik heb namelijk in mijn clandestiene periode uitsluitend voordrachten voor internaten, colleges en voor besloten kringen gehouden. Dit was een uiterst dankbaar publiek (Dagblad Oost-Brabant).

Daarnaast regisseert hij in Beek Lucifer met de amateurs van Beckers. Voor  Miet, de vrouw van Beckers, zijn die repetities bij haar thuis ook een behoorlijke belasting, want ze heeft de zorg voor haar grote gezin en de apotheek. "Zo ontstond bv. te Beek, waar Albert van Dalsum langere tijd ondergedoken was, al repeterende "Het Masker" o.l.v. Gabriël Beckers, die overigens een grote rol zou gaan spelen bij de ontwikkeling van het beroepstoneel van Limburg. Onder regie van Van Dalsum werd Vondel's 'Lucifer' ingestudeerd, dat in de winter 1944-1945 zijn première beleefde" (Schillings 1976).

Boerderij met moestuin, Limburg, collectie en foto SvD

En dan houdt Van Dalsum op met voordragen en durft hij niet meer te reizen.
Hij schrijft 19 juni '44 aan zijn schoonmoeder en schoonzuster in Amsterdam: Het is ellendig, dat we niet naar Amsterdam kunnen komen met je verjaardag, maar het kan niet. Paul  zal je zeker wel verteld hebben hoe het met mij staat en daarom durf ik Do en het kind ook niet op reis te laten gaan. ... Ik ben hier met een portret begonnen van Beckers. ... Voordragen doe ik niet meer de laatste tijd, en ik heb nu goddank  tijd eens aan het schilderen te gaan (voor het portret van Beckers, zie Beek met Beckers, 1943).

Boerderij in Bemelen, collectie en foto SvD. Bemelen ligt een paar kilometer ten oosten van Maastricht. Waarschijnlijk bevat de aanhanger van de tractor een houtvergasser, want andere brandstof was er in 1944 niet te krijgen

Later vertelt hij het Nijmeegs Dagblad (6 jan. 1945), dat hij veel gewerkt (voorgedragen en geschilderd) heeft in Beek en Maastricht en dat hij nog voor de bevrijding van het zuiden (september 1944) uit Maastricht moest vluchten. Misschien is hij verraden of wordt hij achtervolgd. In ieder geval lopen ze groot gevaar, want kort na de brief van 19 juni '44 vluchten ze naar Gemert in Brabant.