Van Dalsum regisseert Terug naar Methusalem van George Bernard Shaw en speelt er twee rollen in. Hunnigher 1949: "Hoe hoog het peil bleef, bewees bijvoorbeeld  Terug naar Methusalem - een belangrijke vertoning waarvoor intellectueel Nederland generlei aandacht had".

"In dit allergeestigste stuk verklaart Shaw, dat een normale mensenleeftijd te kort is, om tot wijsheid en inzicht te komen. Pas tegen de tijd, dat de mens sterft, begint hij van het leven iets te begrijpen. Maar dan maakt de dood een eind aan zijn bestaan; en daarom kan de mens, wanneer hij de leeftijdsgrens van zijn scheppingsdrang gepasseerd is, geen verantwoordelijkheid meer nemen voor wat na hem komt. Wat zou er gebeuren en hoe zou de mens reageren, wanneer hij vier keer zo oud werd? Shaw probeert hier het antwoord op te geven in een stuk, dat de wordingsgeschiedenis van de mens belicht van het begin tot het jaar 3000" (Nieuwsblad van het Noorden). Voor een uitgebreide Engelstalige bespreking van het stuk, zie  ► 

Shaw's inleiding raakt aan Van Dalsum's uitspraak elf jaar eerder, dat de mensheid verlangt naar een nieuwe religie, omdat het Christendom niet meer voldoet (1916 Kunst is levensbesef).  Menno ter Braak: "Shaw mediteert daarin over niet meer of minder dan ‘the revival of religion on a scientific basis’, deze religie noemt hij ‘Creative Evolution’, en hij onderscheidt haar beurtelings van het oude Darwinisme met zijn ‘Survival of the fittest’ en het volgens zijn mening volkomen verouderde (want op als legende doorziene legenden) gebaseerde kerkelijke Christendom. De civilisatie heeft een religie nodig, maar deze kan slechts gefundeerd zijn op de ontwikkeling der wetenschap" (Het Vaderland, 22 sept. 1937).
 
De opvoering van het volledige stuk zou drie avonden vergen. Shaw verklaart zelf dat het stuk meer om te lezen dan om te spelen is. Van Dalsum schrapt de laatste bedrijven en nog duurt de voorstelling vier uur. Ter Braak: "het stuk eindigde thans met ‘The Thing Happens’, de verschijning der eerste driehonderdjarigen, die de baby-mensen van vijftig ver achter zich hebben gelaten."  Deze sciencefiction van het jaar 3000 had van de pers ook achterwege mogen blijven.

"Het spel was voortreffelijk: Willy Haak (Eva), Jacques de Haas (Adam), Loudi Nijhoff (een 280-jarige vrouw), Paul Storm (aartsbisschop) worden geprezen, evenals Van Dalsum die twee rollen vervulde: in het tweede gedeelte die van de liberale politicus Lloyd Burge, waarin hij een aardige imitatie gaf van Lloyd George [Britse premier] en ook in het derde gedeelte was Van Dalsum voortreffelijk als de opgewekte, levenslustige, frivole maar door-en-door onbeduidende rijkspresident" (De Haagse Post in Plekker 1983).